Η νηστεία και τα διαφορετικά επίπεδα κατάλυσης τροφών διαποτίζουν όλο το ημερολογιακό έτος και σχετίζονται άμεσα με το Ορθόδοξο Εορτολόγιο. Εξαιρέσεις στις περιόδους νηστείας και κατάλυσης υπάρχουν πολλές και άρρηκτα συνδεδεμένες με το εορτολόγιο και κάθε μοναστήρι. Στο Άγιον Όρος φυλάσσονται πάρα πολλά άγια ιερά λείψανα. Την ομώνυμη δε, ημέρα της εορτής του Αγίου ακολουθεί πανήγυρις και δοξολογία, ενώ καταλύεται και το λάδι και ο οίνος.

Η γιορτή-πανήγυρις δεν είναι απλά ένα γεγονός λειτουργικό. Συνδέεται με την καθημερινότητα και επηρεάζει και τις διατροφικές συνήθειες, αφού υπάρχει ενότητα μεταξύ της πίστεως και της ζωής. Αρχικά βέβαια, εθιμικά και αργότερα μέσω κανόνων που ρυθμίζουν και τα θέματα διατροφής. Οι κωδωνοκρουσίες, οι ευφρόσυνες ψαλμωδίες, το μοσχοθυμίαμα, , η παράθεση τραπεζών, μα κυρίως η ανύψωση της ψυχής από τις θείες δωρεές αποτελούν κάποια από χαρακτηριστικά μιας αγιορειτικής πανήγυρης.

Σε ό,τι αφορά στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος, πανηγυρίζει και στις 6 Αυγούστου κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και κατά την εορτή της Εφεστίου εικόνας της Παναγίας «Γεροντίσσης» στις 2 Δεκεμβρίου και κατά την εορτή των Παντοκρατορινών Πατέρων στις 15 Οκτωβρίου.
Η Ιερά Μονή Παντοκράτορος δε, σύμφωνα με το Τυπικό της Ορθόδοξης Πατερικής μας Παράδοσης, πανηγυρίζει και στις εορτές Αγίων Κτητόρων, Αγίων του Αγιολογίου της Μονής, Αγίων που η Μονή έχει λείψανα και, σε αναμνήσεις Θαυμάτων.

Το πιθάρι που απεικονίζεται επάνω στην αργυρή επένδυση της εικόνας είναι προς ανάμνηση του θαύματος με το λάδι, όταν η Παναγία η Γερόντισσα το οικονόμησε για τους μοναχούς, σε περίοδο μεγάλης ανέχειας. Το πιθάρι από το οποίο ανέβλυζε το λάδι σώζεται ως προσκυνητάρι, μέχρι τις μέρες μας.
Θαυμαστή η επέμβαση της Παναγίας της ”Ελαιοβρύτισσας” της Γερόντισσας, ιστορείται και ἀλλες φορές. Όταν στα 1945 κάποιος είχε φορτώσει λάδια για να καλύψει από κάτω όπλα, που μετέφερε για τον πόλεμο, έχασε τον προσανατολισμό του. Η θάλασσα τον οδήγησε και τον έβγαλε στο λιμάνι της Ιερά Μονή Παντοκράτορος. Εκείνη την περίοδο το μοναστήρι δεν είχε καθόλου λάδι. Μάλιστα την παραμονή αναφέρεται, πως ο οικονόμος ανέφερε στον ηγούμενο πως δεν υπάρχει λάδι για να δοθεί “η κουμπάνια” την κουμπάνια στους πατέρες. Έδιναν από ένα μπουκαλάκι λάδι, για να πορεύεται ο καθένας όλο τον μήνα. Οι μοναχοί κάνοντας υπακοή στον ηγούμενο, ετοίμασαν στο δοχειό όλα όσα χρειάζονταν για να δοθεί το λάδι , παρ΄ ότι δεν είχαν. Ἐκαναν υπακοή στον λόγο του ηγουμένου τους. Την επομένη, πρωί – πρωί είδαν να έρχεται ένας καπετάνιος, από ένα καράβι κάτω. Προσεγγίζοντας στο λιμάνι ρωτούσε τους πατέρες αν θέλουν λάδι και τους εξήγησε πως βγήκαν, ανεξήγητα, από την πορεία τους και προσέγγισαν στο λιμάνι -πλησίον της μονής-. Ήταν θέλημα Θεού και το θαύμα της Παναγίας της ”Ελαιοβρύτισσας”. Για πολλοστή φορά!